====================
သရက်ပင်ကြီးတစ်ပင်မှာ ငှက်တွေအများကြီး အသိုက်လုပ်နားခိုကြပါတယ်။ သရက်ပင်က ကြီးမားတဲ့အတွက် ငှက်တွေနေဖို့ လွတ်လပ်ပျော်ရွှင်စွာနေလို့ရပါတယ်။ မိုးတွင်းမရောက်ခင်မှာ တောထဲက တိရိစ္ဆာန်တော်တော်များများက သူတို့ရဲ့နေထိုင်ရာအသိုက်အမြုံတွေကို လုံခြုံအောင် ပြုပြင်ကြပါတယ်။
အစားအစာတွေလည်း စုဆောင်းသိုလှောင်ကြပါတယ်။ ငှက်တွေကလည်း သူတို့ရဲ့အသိုက်ကို ပိုပြီးလုံခြုံအောင် ပြင်ဆင်ကြ၊ အစားအစာတွေ သိုလှောင်ပြီး အသိုက်ထဲစုဆောင်းထားကြပါတယ်။ မိုးတွင်းရောက်လာတဲ့အခါ ငှက်တွေက အသိုက်ထဲမှာပဲ လုံခြုံစွာနေထိုင်ပြီး အပြင်မထွက်ကြတော့ပါဘူး။ မိုးသည်းထန်စွာရွာနေတဲ့တစ်နေ့မှာတော့ မျောက်တစ်ကောင်က ထိုသရက်ပင်ကိုရောက်လာပါတော့တယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးစိုရွဲနေပြီး ချမ်းတုန်နေတဲ့မျောက်ကို ငှက်ကလေးတွေက ကြည့်ပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်ကြပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ပဲ မျောက်ကလေးကို မေးလိုက်ပါတယ်။ “ငါတို့အားလုံးရဲ့အသိုက်လေးတွေက မင်းကို မိုးမစိုအောင် မလုပ်ပေးနိုင်ကြလို့ စိတ်မကောင်းပါဘူး။ ငါတို့အားလုံးမိုးတွင်းမရောက်ခင်မှာ နေဖို့စားဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်အောင် ပြင်ဆင်ထားကြတယ်။ မင်းကော မပြင်ဆင်ထားခဲ့ဘူးလား” လို့မေးလိုက်ပါတယ်။” စတနာဖြင့်မေးလိုက်တဲ့ငှက်ကလေးတွေရဲ့စကားကိုကြားတဲ့ မိုက်မဲတဲ့မျောက်ဟာ ဒေါသတကြီးက “ငါ့ကို ဘာလုပ်ရမယ်လို့ ဆရာမလုပ်နဲ့” လို့ပြောပြီး ငှက်ကလေးတွေရဲ့အသိုက်တွေကို စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးဖြင့် ဖျက်ဆီးပါတော့တယ်။
သနားစရာကောင်းတဲ့ငှက်ကလေးတွေက ရူးသွပ်ပြီး စဉ်းစာဉာဏ်မရှိတဲ့မျောက်တစ်ကြောင့် အားလုံးပျက်စီးရပါတော့တယ်။ ငှက်ကလေးတွေက “မိုက်ရူးရဲဆန်သူတွေကို ဘယ်လောက်ပဲ စေတနာနဲ့အကြံပေးပါစေ စေတနာကို တန်ဖိုးမထားတတ်ကြဘူး” လို့ သင်ခန်းစာပေးလိုက်တာဖြစ်ပါတယ်။
credit oginal
No comments:
Post a Comment