ဦးစားေပးလုပ္ေဆာင္ရမည့္အရာမ်ား

တိုက္တန္းနစ္သေဘၤာႀကီး ၾကမၼာငင္ခဲ့တာက ၁၉၁၂ ခုနွစ္၊ ဧၿပီလ(၁၂)ရက္ေန႔၊ ညသန္းေခါင္ ၁၀း၀၀ နာရီစြန္းၿပီးစ။

မွတ္သားစရာေကာင္းလွတဲ့အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုပါ။ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ အသက္ကယ္ေလွေပၚမွာ သူမ်ား ခြဲေဝေပးထားတဲ့ ေနရာတစ္ေနရာစာ ရထားၿပီးသား။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက သေဘၤာေပၚက 
သူမရဲ႕အခန္းကုိ ျပန္သြားဖုိ႔ အခြင့္ေတာင္းလာခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔ကုိ အသြားအျပန္ (၃)မိနစ္ အခ်ိန္ေပးလုိက္ၾကတယ္။ စႀကႋန္လမ္းမ်ားတစ္ေလွ်ာက္ သူမ အျမန္ေျပးေလွ်ာက္လာၿပီးေထာင့္တစ္ေထာင့္နားေရာက္ေတာ့ 
သေဘၤာႀကီးက အေတာ္ ေစာင္းေနေပၿပီ။ခန္းမႀကီးတစ္ခုကုိ သူမ ျဖတ္ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ပုိက္ဆံနဲ႔ အဖိုးတန္ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြ တလက္လက္ ေတာက္ပေနၾကတယ္။

သူမရဲ႕အခန္းကုိေရာက္ေတာ့ သူမရဲ႕လက္ဝတ္ရတနာေလးေတြ ထည့္ထားတဲ့ေသတၱာကေလး

ပြင့္လ်က္သားရွိေနတာ ျမင္ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမကေတာ့ အဲဒီအရာေတြအေပၚ အာ႐ုံမစုိက္နိုင္ဘူး။ အဲဒီေသတၱာထဲမွာ ရိွေနတယ္လုိ႔ သူမသိေနတဲ့ လိေမၼာ္သီး(၃)လုံးကုိ ဆတ္ခနဲ ဆြဲယူလုိက္တယ္။ လက္ထဲမွာ အဲဒီလိေမၼာ္(၃)လုံးကုိင္ၿပီး အသက္ကယ္ေလွရွိရာသုိ႔ သူမ ခပ္သုတ္သုတ္ ျပန္ေလွ်ာက္လာၿပီး သူ႔ေနရာမွာ ခပ္တည္တည္ ျပန္ထုိင္လုိက္တယ္။

တိုက္တန္းနစ္သေဘၤာႀကီး ကံၾကမၼာဆိုးနဲ႔ မႀကံဳေတြ႕ခင္မွာ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးအတြက္ သူမရဲ႕လက္ဝတ္ရတနာေတြထားတဲ့ေသတၱာေလးဟာ တကယ့္ အေရးအႀကီးဆုံးပိုင္ဆိုင္မႈ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေန အခ်ိန္အခါ အေျပာင္းအလဲရဲ႕ေအာက္မွာ သူ႔တန္ဖိုးေတြဟာ အားလုံးေပ်ာက္ဆုံးကုန္ပါတယ္။ သိပ္ၿပီးအဖိုးမတန္လွဘူးလုိ႔ ထင္ရတဲ့အဲဒီလိေမၼာ္သီး(၃)လုံးဟာ အသက္ကယ္ေလွေပၚမွာ မည္မွ်ၾကာေညႇာင္းမယ္မွန္းမသိတဲ့ ပင္လယ္ျပင္ခရီးအတြက္ ပုိၿပီးအေရးပါေနပါတယ္။

မူရင္း။ ။ "Our Preferences" from '100 Challenging Anecdotes' by Bishop Percival Fernandez ကုိ ျပန္ဆိုပါတယ္။

ဇို(တီးတိန္)

၀န္ခံခ်က္

အထက္ပါ ေဆာင္းပါးကုိ Kap Thawn Mung ေဖ့စ္ဘြတ္စာမ်က္ႏွာမွ ကူးယူထားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။